มัจจุราช - เจ้าของไก่

อยู่อย่างไก่ไม่รู้เรื่อง ตอนเช้าไก่ก็พาลูกคุ้ยเขี่ยหากินไป เย็นมาก็เข้าเล้านอน พรุ่งนี้ก็คุ้ยหากินไปอีก เจ้าของเขาโปรยข้าวให้กินทุกวัน มันก็ไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงมันไว้ทำไม ไก่กับเจ้าของไก่มันคิดกันคนละอย่างกัน

เจ้าของก็คิดแต่ว่า ไก่มันหนักกี่กิโลแล้ว ไก่ก็เพลินกับอาหาร เจ้าของอุ้มน้ำหนักก็คิดว่าเขารัก เราเองก็ไม่รู้เรื่อง ไม่ว่ามาจากไหน จะอยู่ไปอีกกี่ปี จะไปทางไหน ใครเป็นผู้พาไป ไม่รู้เรื่อง

มัจจุราช คือความตายน่ะ เหมือนเจ้าของไก่ มัจจุราชจะตามมาถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เพราะมัวแต่เพลิน เพลินกับรูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์ ไม่รู้จักแก่ ไม่รู้จักพอ

ที่มา : หนังสือ "เหมือนกับใจ คล้ายกับจิต"
พระธรรมเทศนา หลวงปู่ชา สุภทฺโท วัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

ป.ล. โผฏฐัพพะ = อารมณ์ที่จะพึงถูกต้องด้วยกาย, สิ่งที่ถูกต้องกาย เช่น เย็น ร้อน อ่อน แข็ง เป็นต้น

ธรรมารมณ์ = สิ่งที่ถูกรับรู้ทางใจ

(ถ้าไม่เข้าใจคำศัพท์ ลองค้นคว้าเพิ่มเติมเรื่อง อายตนะภายใน และ ผัสสะ ๖)